هزاره‌های آسترالیا هشدار می‌دهند اگر جامعه بین‌المللی اراده سیاسی خود را در افغانستان از دست دهد، هزاره‌ها و اقلیت‌های دیگر آن کشور با «آینده خیلی تاریکی» روبه‌رو خواهند شد.
کنفرانس دو روزه ژنو برای تجدید کمک‌های چهارساله جهانی به افغانستان مشروط به آتش‌بس فوری و سراسری، حمایت از روند صلح و نقش بامعنای زنان در این روند و حفظ دستاوردهای نظام جدید به پایان رسید.
نشست ژنو در حالی توسط فنلاند، سازمان ملل متحد و دولت افغانستان برگزار شد که گفت‌وگوهای صلح میان دولت افغانستان و گروه طالبان در دوحه قطر عملاً به بن‌بست خورده و با پیروزی جو بایدن در امریکا، با آینده نامعلومی روبه‌رو می‌باشد.
در همین حال، چندین سازمان‌های متعلق به هزاره‌های آسترالیا، اروپا و امریکای جنوبی با فرستادن نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل از وی و جامعه جهانی خواستند تا نقش خود را در اطمینان از امنیت هزاره‌ها و اقلیت‌های دیگر بازی کنند.
پانزده نهاد، به شمول چهار سازمان از آسترالیا، در این نامه از ملل متحد خواستند «محافظت و بهبود حقوق اقلیت‌ها را در هسته تلاش‌های صلح و برنامه‌های توسعه‌ای سازمان ملل متحد در افغانستان قرار دهد».
Source: Supplied/Basir Ahang
در نامه آمده است: «ما از سازمان ملل متحد درخواست می‌کنیم که از کشورها و سازمان‌های اشتراک کننده در کنفرانس ژنو بخواهد که روند بین‌الافغانی صلح باید حفظ و ترقی امنیت و حقوق اساسی و آزادی‌های شهروندان افغانستان، به ویژه هزاره‌های شیعه‌مذهب و اقلیت‌های دیگر، را در یک بیانیه مشترک سیاسی به رسمیت بشناسند».
«... ما از سازمان ملل متحد می‌خواهیم که برای اطمینان از صلح ماندگار، آبادانی و خوداتکایی در افغانستان به نقش مهم خود در بسیج و ابقای پشتیبانی قوی بین‌المللی از یک نظام حکومتی دموکراتیک و همه‌شمول ادامه بدهد».
هادی ظهیر، عضو هیأت مدیره انجمن آکادموس در شهر ملبورن گفت اگر جامعه جهانی از تعهدات خود در افغانستان رو برگرداند، «بعید نیست» هزاره‌ها و گروه‌های اقلیت دیگر این کشور 
آقای ظهیر به اس‌بی‌اس دری گفت: «راجع به این ما نگرانی بسیار شدید داریم، به خاطری که حالا اگر در لابلای روند صلح در چنین وضعیتی قرار داشته باشیم، آینده ما و آینده وضعیت در افغانستان خیلی تاریک خواهد بود».
هادی ظهیر می‌گوید آن‌ها امیدی از تغییر در مواضع طالبان ندارند. Source: Supplied/Hadi Zaher
«... سیاست‌های کشورهای خارجی به ما نشان داده که آن‌ها آهسته آهسته کوشش می‌کنند دار و دسته خود را از افغانستان بکشند و در آن شرایط مردم بمانند و تروریست بماند».
آقای ظهیر هشدار داد پا پس کشیدن جامعه بین‌المللی از افغانستان، با توجه به آسیب‌پذیری اقلیت‌های قومی و مذهبی این کشور، ممکن است منجر به یک «تصفیه‌سازی مذهبی، سمتی و قومی» شود.
او گفت: «یک دفعه که وضعیت مانند وضعیت دهه نود شود، وضعیت مانند چند سال قبل خاور میانه شود، به هیچ صورت بعید نیست که در نقاط مشخص افغانستان، در شهرهای کلان افغانستان، چنین وضعیتی رخ بدهد».
این چیزی است که هزاره‌های افغانستان از ابتدای به قدرت آمدن طالبان در اواخر دهه ۱٩٩٠ میلادی تا اکنون تجربه می‌کنند.
، در هشتم آگست ۱٩٩٨، وقتی طالبان شهر مزار شریف در شمال افغانستان را تصرف کردند، جنگجویان این گروه هزاره‌ها را «به صورت خاص هدف قرار دادند» و «انبوهی از غیرنظامیان» را قتل عام کردند.
بدرفتاری طالبان با هزاره‌ها در دوران حکمرانی این گروه در افغانستان و حمله‌های هدف‌مندانه علیه این مردم در سال‌های اخیر، میلیون‌ها هزاره را به کشورهای همسایه افغانستان و در نهایت هزاران تن آن‌ها را به کشورهای غربی، از جمله آسترالیا، آواره کرده‌اند.
این نهادها در نامه شان به دبیرکل سازمان ملل متحد حداقل هفت حمله مرگبار را فهرست کرده که در سه سال گذشته تنها بر یک منطقه پرنفوس هزاره‌نشین در غرب کابل رخ داده‌اند. آخرین آن‌ها، حمله انتحاری بر آموزشگاه کوثر دانش بود که ده‌ها کشته و زخمی برجا گذاشت.
آقای ظهیر امید چندانی ندارد که با روی کار آمدن جو بایدن در کاخ سفید مسیر به «بن‌بست» خورده مذاکرات صلح بین‌الافغانی تغییر بخورد.
او گفت: «ببینیم که آن‌ها چه سیاستی را مطرح می‌کنند، آیا آن‌ها (دموکرات‌ها) هم همان قسمی که [نماینده ویژه امریکا برای صلح افغانستان زلمی] خلیلزاد و جمهوری‌خواهان کل مطالبات طالبان را قبول کردند، بدون کدام قیدوشرط حاضر به مذاکره شدند و از این طریق به طالبان رسمیت بخشیدند، همین جریان را دنبال می‌کنند یا نه».
«به احتمال زیاد که تغییرات عمده نمی‌آیند، ولی یک امیدواری وجود دارد و ما به عنوان انجمنی که نسبت به وضعیت افغانستان نگران هستیم و آن را دنبال می‌کنیم، حاضریم که آن امیدواری را داشته باشیم».
