Key Points
- De kunstwerken van First Nation zijn divers en beperken zich niet tot dot-painting.
- Kunst was een medium waarin culturele verhalen, spirituele overtuigingen en kennis generaties lang werden doorgegeven en vandaag de dag nog steeds worden voortgezet.
- Deze kunstwerken helpen kunstenaars zich verbonden te voelen met hun land.
- Symbolen zijn afhankelijk van de interpretaties van de kunstenaars die ze gebruiken.
De kunstwerken van First Nations behoren tot de oudste ter wereld en hebben een rijke geschiedenis, waarbij de dateren van 17.500 jaar geleden.
Deze kunstwerken hebben gediend als essentiële media waarmee Aboriginals en Torres Strait Islander-volkeren voortdurend hun culturele verhalen, spirituele overtuigingen en essentiële kennis van het land hebben overgedragen.
Inheemse kunst is rijk en biedt een breed scala aan stijlen en technieken, elk diep geworteld in het individuele land, de cultuur en de gemeenschap van de First Nations-volkeren.
Mensen hebben echter vaak misvattingen over Aboriginal kunst, legt Maria Watson-Trudgett uit, een Koori-vrouw en ‘zoetwatervrouw’ van het Wiradyuri-volk.
Mevrouw Watson-Trudgett is een First Nations-consulent en een autodidactische kunstenaar die gepassioneerd is over het delen van haar Aboriginal-cultuur.
Maria Watson-Trudgett is a First Nations consultant, a self-taught artist, and a storyteller Credit: Maria Watson-Trudgett Credit: Courtesy of Richmond Fellowship Queensland, 2019
“Onze traditionele kunst ging meer over het maken van markeringen voor identificatie op gereedschap, het graveren in bomen voor het markeren van ceremonies en begraafplaatsen, of bodypainting voor ceremonies. Het was geen noodzakelijke kunst”, zo legt ze uit.
Mevrouw Watson-Trudgett voegt eraan toe dat dot-painting pas in de jaren zeventig ontstond met , een kleine Aboriginalgemeenschap ten noordwesten van Alice Springs. Het was hier dat Aboriginal-kunstenaars hun traditionele verhalen begonnen uit te beelden met acrylverf op planken.
It’s about sharing my story with other people, [and] keeping my culture alive. It also supports me connect to my Aboriginal culture, to my Country, to my old my people, and to the knowledge that I learnt while growing up on Country with family.Maria Watson-Trudgett
Arkeria Rose Armstrong, een kunstenaar uit Gamilaraay/Bigambul en Yorta Yorta, herinnert zich met veel plezier de verhalen die haar grootouders deelden.
Haar grootmoeder, een Gamilaraay-ouderling, was een van de laatste zandschilders in de regio.
"Ze vertelde haar verhalen terwijl ze op de grond zat, op Country, op Sand Country, en ze vertelde ons verhalen in het zand", legt ze uit.
"Deze verhalen, die van generatie op generatie werden doorgegeven, omvatten verhalen over de schepping, dieren, sterren en de eigen ervaringen van haar grootmoeder toen ze opgroeide op Country. Elk verhaal bevatte zijn eigen leringen," zegt ze.
Art has always been part of Arkeria Rose Armstrong’s life. Credit Arkeria Rose Armstrong
Mevrouw Armstrong beschrijft haar kunst als “de verwevenheid van [haar] twee landen”.
Ze haalt inspiratie uit de symbolen en beelden die haar grootmoeder heeft doorgegeven, terwijl haar technieken zijn beïnvloed door haar grootvader, die ook kunstenaar is.
Door de verhalen opnieuw te vertellen via haar eigen kunstwerken kan mevrouw Armstrong nadenken over de relaties die verband houden met het verhaal, waardoor veel emoties worden opgeroepen – een gevoel dat ze ook met haar dochter deelt.
To continue culture, you need to share culture, and you need to practice culture. To share with our next generation is to make sure that they’re always at the table having those conversations.Arkeria Rose Armstrong
Verbinding met cultuur
Davinder Hart is een kunstenaar met familiewortels in de zuidwestelijke regio van het Noongar land, West-Australië. Hij bracht zijn jeugd door in Adelaide, en maakte later in zijn leven opnieuw contact met zijn cultuur in Ngemba Country, New South Wales.
Meneer Hart kreeg tijdens zijn jeugd met aanzienlijke uitdagingen te maken. Op 16-jarige leeftijd ging hij van school af, hij had moeite met het vinden van werk en vocht tegen verslaving.
De steun en begeleiding van zijn ooms en broers speelden echter een grote rol bij het veranderen van zijn leven en het opnieuw verbinden met zijn cultuur, wat vaak tot uiting komt in zijn kunstwerken.
“Ik had het geluk mijn ooms en broers te ontmoeten, die mij verhalen over Country leerden, en in die verhalen leer je hoe je jezelf moet gedragen… in een positief daglicht”, zegt hij.
Voor meneer Hart is kunst niet alleen een manier om verbinding te maken met zijn cultuur, maar het ook een vorm van genezing.
“Absoluut [in] een ontspannen toestand terwijl ik aan het schilderen ben. Ik denk dat de geest het schilderij meestal echt overneemt en dat het schilderij het gewoon vanzelf doet. Het is heel therapeutisch”, legt hij uit.
Davinder Hart at Saudi Arabia, UN gala dinner, 2023. Credit Davinder Hart
Maak deel uit van het gedeelde verhaal
Mevrouw Watson-Trudgett legt uit dat First Nations-kunstenaars een verscheidenheid aan symbolen in hun werk kunnen verwerken, waarvan sommige specifiek zijn voor hun land, zoals dierensporen.
De vloeiende lijnen en het gebruik van Aboriginal-symbolen in haar werk weerspiegelen de manier waarop haar voorouders communiceerden bij het tekenen van indrukken en symbolen in de grond.
Hoewel sommige symbolen universeel kunnen zijn, kunnen andere voor verschillende kunstenaars een verschillende betekenis hebben.
“Symbolen zijn afhankelijk van de interpretaties van de kunstenaar die ze gebruikt. Ga er nooit vanuit dat het gebruik van symbolen hetzelfde kan betekenen voor een andere kunstenaar”, zegt ze.
Mevrouw Armstrong zegt dat een goed startpunt is om te vragen naar de verhalen die in het kunstwerk worden verteld.
“'Wie is die First Nations-persoon? Wat zijn de landen en hoe zien ze eruit?' Zodra je die vragen gaat stellen, begin je die persoon te zien en te voelen”, zegt ze.
“Een aantal van mijn favoriete manieren om mijn kunstwerken te delen is door middel van tentoonstellingen en door er persoonlijk bij te zijn, zodat je kunt gaan zitten en met mensen kunt praten over de kunstwerken.
“Ik denk dat het soms beperkend is als we een verhaal delen op een klein stukje kaart naast het kunstwerk. Hoeveel er wordt gedeeld, hangt af van de relatie met het andere individu. Als Gamilaraay-vrouw delen we wanneer iemand klaar is om te leren.”
“Wees gewoon heel open en wees niet bang om vragen te stellen”, voegt meneer heer Hart toe.
“En tijdens dat gesprek bouwen we op die manier een band op.”
