Στην πρώτη της επίσκεψη στην Αυστραλία, η Ελληνίδα τραγουδίστρια που μεσουρανεί τα τελευταία χρόνια στο λαϊκό και έντεχνο μουσικό στερέωμα, Γιώτα Νέγκα, θα κάνει ποδαρικό «γνωριμίας» με την ομογένεια στα Ελληνικά Φεστιβάλ που διοργανώνουν η Ελληνική Κοινότητα Νέας Νότιας Ουαλίας και Βικτώριας αντίστοιχα.
Συγκεκριμένα, θα εμφανιστεί στην κεντρική σκηνή της Lonsdale Street στη Μελβούρνη το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου και στο Darling Harbour του Σίδνεϊ την Κυριακή 1 Μαρτίου, ενώ λίγες μέρες πριν, την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου θα δώσει και ακόμη μία συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, στο The Factory Theatre στο προάστιo Marickville του Σίδνεϊ.
Το SBS Greek εξασφάλισε μια πρώτη συνέντευξη με την καλλιτέχνιδα, που μίλησε ζωντανά στον «αέρα» της εκπομπής λίγες ημέρες προτού αναχωρήσει από την Αθήνα για Αυστραλία.
Να ρωτήσουμε αρχικά, τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα στο οποίο έχετε καταλήξει με την ορχήστρα και τους συνεργάτες με τους οποίους θα μας έρθετε;
Θα περιλαμβάνει τραγούδια αγαπημένα λαϊκά παλιότερα, αλλά και από τον καινούργιο μου δίσκο, λαϊκά τραγούδια και τραγούδια δικά μου προσωπικά.
Τονίζετε το «λαϊκά» βλέπω.
Ναι το τονίζω. Ξέρετε, τα λαϊκά τραγούδια είναι ο πυρήνας μου και θεωρώ ότι τα λαϊκά τραγούδια είναι ο κρίκος της αλυσίδας που δεν πρέπει να σπάσει, από το χθες μας να φτάσουμε στο σήμερα και στο αύριο. Δεν λείπουν ποτέ τα λαϊκά τραγούδια από τα προγράμματά μου, από τις παραστάσεις μου. Μαζί με τα δικά μου και μαζί με τα άλλα αγαπημένα, άλλων καλλιτεχνών, και δεν θα λείψουν ποτέ.
Ελπίζω να έχουμε τον χρόνο να μιλήσουμε για το λαϊκό τραγούδι στη συνέχεια αλλά θέλω να μας πείτε από καρδιάς πώς αισθανθήκατε όταν σας ήρθε η πρόσκληση από τις ελληνικές κοινότητες και τα ελληνικά φεστιβάλ στην άλλη άκρη της γης, στην Αυστραλία;
Yiota Negka performing live. Source: Supplied/Fb
Θα σας εκμυστηρευτώ, σε σένα και στους ακροατές, ότι το ποθούσα πάρα πολύ να συναντήσω τους Έλληνες της Αυστραλίας. Φαντάζει πολύ μεγάλο ταξίδι, πολύ μακρινό, και χάρηκα απίστευτα όταν ήρθε η πρόταση, γιατί είπα επιτέλους αυτό που πόθησα, και αυτό το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Μιλάω έτσι γιατί ο δίσκος μου έχει αυτόν τον τίτλο και οι παραστάσεις μου και το πιστεύω βαθιά πως ό,τι ποθούμε βαθιά έρχεται και μας συναντάει.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω, αγαπητή Γιώτα, ότι τα Ελληνικά Φεστιβάλ εδώ και μερικά χρόνια προσπαθούσαν να σε φέρουν. ΄Ομως τώρα το έφεραν έτσι οι συγκυρίες να εξυπηρετούν και εσένα και τα Φεστιβάλ. Θα γνωρίζεις οπωσδήποτε κάποια πράγματα για εδώ, για εμάς, όχι μόνο από τη δική σου έρευνα, αλλά και από τις συζητήσεις που ενδεχομένως θα είχες με φίλους σου τραγουδιστές συναδέλφους που έχουν έρθει εδώ και θα σου είπαν τις εντυπώσεις τους. Ένας τέτοιος φίλος μπορεί να είναι ο Δημήτρης Μπάσης, μπορεί να είναι και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, οι οποίοι έχουν έρθει εδώ.
Βέβαια, έχω συζητήσει μαζί τους και μου έχουν μιλήσει με τρομερό ενθουσιασμό για την αγάπη των Ελλήνων εκεί για τις παραστάσεις, για το πόσο συγκινητικό είναι να συναντιόμαστε μετά από τόσο καιρό μια ομάδα, ας πούμε, από την Ελλάδα να έρχεται να τραγουδάει μουσική στο Φεστιβάλ. Και περιμένω πως και πως και εγώ αυτό το πράγμα, αυτή τη συγκίνηση, να ενωθούμε και να συγκινηθούμε.
Να μιλήσουμε Γιώτα λίγο για σένα – ή πολύ... εξαρτάται – είσαι γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα από ότι διαβάζω σε ορισμένα δημοσιεύματα. Αλλά η καταγωγή σου είναι από την Πελοπόννησο και από τον πατέρα και από τη μητέρα.
Ναι, είμαι αυτό που λέμε «καταυλακιώτισσα» αυτό που λέμε «κάτω από το αυλάκι» (γέλια). Ο μπαμπάς είναι από τα Βραχναίικα της Πάτρας και η μαμά απ’ την Καμενίτσα Αρκαδίας.
Το γεγονός ότι βρέθηκες στον δρόμο της μουσικής και του τραγουδιού μάλλον μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί, γιατί, όπως διαβάζουμε, ο πατέρας σου έπαιζε μπουζούκι έστω και ερασιτεχνικά και η μητέρα σου τραγουδούσε και μάλιστα τραγουδούσε και δημοτικά τραγούδια.
Ναι, το σπίτι μας ήταν γεμάτο μουσική με λαϊκά και δημοτικά τραγούδια και είχα την ευτυχία να ζήσω αυτό το λαϊκό ελληνικό γλέντι όπου μαζευόταν η οικογένεια, τρώγαμε, γλεντούσαμε, γελούσαμε και στο τέλος δακρύζαμε κιόλας, γιατί θυμόμασταν και τραγουδούσαμε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι δημοτικά τραγούδια. Αυτό είναι μια τεράστια ευλογία, είμαι πολύ τυχερή που το έχω ζήσει στο σπίτι μου.
Γιώτα, μεγαλώνοντας, και στα εφηβικά σου κυρίως χρόνια, πριν εισέλθεις επαγγελματικά στον χώρο ποιους τραγουδιστές και ποιες τραγουδίστριες άκουγες; Και βέβαια αν μπορούμε να αναφέρουμε μερικούς τραγουδιστές και μερικές τραγουδίστριες που ίσως να είχες ως πρότυπα;
Nαι, στο σπίτι ακούγαμε πολύ Καζαντζίδη, Νταλάρα, Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Χαρούλα Αλεξίου, Βίκυ Μοσχολιού, Πόλυ Πάνου, Δημήτρη Μητροπάνο αργότερα, όλες αυτές τις σπουδαίες φωνές που μας χάρισαν τόσα τραγούδια και τόσες συγκινήσεις και ξέρετε αυτό από μέσα μου δεν μπορεί να φύγει. Θυμάμαι ότι η πιο αγαπημένη μου ήταν - και εξακολουθεί να είναι - η Χαρούλα Αλεξίου.
Τις ζωντανές εκπομπές τις ξέρεις, με το που είπες καταγωγή από Πάτρα αμέσως έστειλε μήνυμα στον σταθμό ο Σύλλογος των Πατρινών του Σίδνεϊ που σε περιμένει πώς και πώς να σε υποδεχτεί.
Τα φιλιά μου, και εγώ περιμένω πως και πως!
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ & PODCAST
Γεύση Ελλάδας στο Σύδνεϋ - Εντυπωσίασε το 37ο Ελληνικό Φεστιβάλ
Θέλω να ιχνηλατήσουμε λίγο τη διαδρομή σου. Μαθήτρια ακόμη του λυκείου άρχισες να εμφανίζεσαι σε μουσικούς χώρους. Μίλησέ μας για το ξεκίνημα.
Το ξεκίνημα ήταν πολύ ανέλπιστο. Είχαμε πάει να διασκεδάσουμε με τους γονείς μου και ξαφνικά σε έναν τέτοιο χώρο με ζωντανή μουσική, όπου έπαιζε μπουζούκι ο Μανώλης Καραντίνης [...] παιδάκι κι αυτός τότε, πολύ μικρός και ξαφνικά μου γεννήθηκε η επιθυμία να τραγουδήσω από το πουθενά. Είναι αυτά τα μαγικά της ζωής που δεν τα σκέφτεσαι, αλλά συμβαίνουν. Και σηκώθηκα να τραγουδήσω απλά. Και μετά από λίγο καιρό ήρθε ο μαγαζάτορας με τον Μανώλη στον μπαμπά μου και είπαν ‘θα θέλατε να την φέρνετε να τραγουδάει Σάββατο και Κυριακή στο μαγαζί λίγα τραγούδια;’ και έτσι ξεκίνησε από το πουθενά. Βέβαια το ποθούσα πάντα αλλά χωρίς να είναι συνειδητό. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μου επαφή με το τραγούδι σε χώρο επίσημα και μετά συνεχίστηκε, το ένα έφερε το άλλο.
Για το «Έμμετρο» τι θα μας πεις;
Yiota Negka with band members. Source: Supplied/Fb
Το Έμμετρο το θεωρώ ότι είναι η αφετηρία, ας πούμε, της επαγγελματικής μου διαδρομής, ένας μικρός, υπέροχος χώρος στο Μοσχάτο. Τον φτιάξαμε με φίλους και εκεί μπορώ να πω ότι «άπλωσα» πια και γνώρισα, διδάχθηκα και δοκίμασα πράγματα και τραγούδησα πάρα πολλά χρόνια. Είναι σημαντική στιγμή αυτή για μένα η αφετηρία μου και μετά το Έμμετρο ήρθε και η πρώτη δισκογραφία δηλαδή το «Με τα μάτια κλειστά» του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Εκεί έγιναν όλα μέσα σε δέκα χρόνια μεταξύ ‘90 με 2000.
Γιώτα είπα ότι σε θεωρούμε κατεξοχήν λαϊκή τραγουδίστρια, αλλά το εύρος των τραγουδιών που έχεις πει - και συνεχίζεις να λες - είναι μεγάλο και σε δίσκους αλλά και σε εμφανίσεις: από ρεμπέτικο, έντεχνο, παραδοσιακά, ακόμα νομίζω και ροκ μπαλάντες έχεις ερμηνεύσει. Μήπως εντέλει στη σημερινή εποχή όλα αυτά συναποτελούν αυτό που λέμε λαϊκό τραγούδι;
Nαι, όσο για την ροκ και το λαϊκό αλλά και τις μπαλάντες, θεωρώ ότι είναι απολύτως συγενικά.
Τα τραγούδια εγώ δεν τα χωρίζω σε είδος, βάσει της μουσικής απόχρωσης, αλλά τα ξεχωρίζω σε αληθινά τραγούδια, σε τραγούδια που με συγκινούν και πάντα ψάχνω τέτοια τραγούδια για να τραγουδήσω είτε καινούριου ρεπερτορίου, είτε παλιότερου, διαλέγω τραγούδια που με συγκινούν, που μου φέρνουν εικόνες και που έχουν κάτι να μου πουν βαθιά μέσα μου. Και νομίζω ότι κι αυτός είναι και ο δρόμος για να συναντήσεις και την άλλη ψυχή να συγκινηθεί.
Διαβάζω Γιώτα ότι για μια πενταετία περίπου από το 1996 έως το 2001 εμφανίστηκες σε αρκετά ρεμπετάδικα και συνεργάστηκες με σπουδαίους συναδέλφους σου καλλιτέχνες. Αναφέρω ενδεικτικά τον Αντώνη Ρεπάνη - έχει γράψει καταπληκτικά λαϊκά τραγούδια ο Αντώνης Ρεπάνης, του είχαμε κάνει και αφιέρωμα εδώ στην εκπομπή - τον Νίκο τον Δημητράτο και αρκετούς άλλους. Τί αποκόμισες και τί κρατάς από εκείνη την εποχή;
Aποκόμισα όλη αυτή την καθαρότητα και την απλότητα αυτών των ανθρώπων και το μεγαλείο και από πλευράς σύνθεσης ας πούμε με τον Αντώνη Ρεπάνη, αλλά και τραγουδιστικά. Να σου πω ότι ο Νίκος Δημητράτος για μένα ήταν πατρική φιγούρα και ευθύνεται για το ότι έχουμε συναντηθεί μέσω τηλεοπτικών εκπομπών με τους Έλληνες όλης της υφηλίου. Εκείνος με κάλεσε πρώτη φορά στην εκπομπή «Στην υγειά μας» για να τραγουδήσω και μάλιστα είπε ότι αν εκείνη δεν έρθει εγώ την εκπομπή δεν την κάνω. Ήταν πάρα πολύ σημαντικό για μένα ένας τέτοιος υποστηρικτής, αν θέλεις, και με τόση πίστη που πίστευε στη φωνή μου και στο τραγούδι μου δεν το ξεχνάω ποτέ. Είναι σπουδαίοι άνθρωποι και μας έδειξαν τον δρόμο.
Γιώτα παρότι λίγο-πολύ ήσουν αυτό που λέμε επαγγελματίας τραγουδίστρια, πήγες στο Εθνικό Ωδείο για να παρακολουθήσεις μαθήματα φωνητικής. Είναι αυτό που λένε γηράσκω αεί διδασκόμενος ή καλύτερα η θέληση να βελτιωνόμαστε έτι περαιτέρω;
Aκριβώς έτσι και να προσθέσω ότι το ταλέντο δε φτάνει, το ταλέντο θέλει δουλειά, θέλει να προπoνείσαι στα εκφραστικά σου μέσα, για την υγεία της φωνής σου, να μάθεις πώς να ξέρεις τη γλώσσα σωστά, να την εκφράζεις να αρθρώνεις σωστά, να αντιλαμβάνεσαι τα νοήματα και να σέβεσαι τον ακροατή σου. Αυτό έγινε όλο με αφορμή ένα πρόβλημα που είχα στον λαιμό μου τότε στη φωνή μου, μια κούραση πολύ βαριά, και μου άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος γιατί πήγα στο Ωδείο με την κ. Διαμαντοπούλου τη δασκάλα μου, που είναι η πιο σπουδαία δασκάλα που έχουμε, που «φτιάχνει» φωνές, «προπονεί» φωνές με υγεία για πολλά χρόνια και γνώρισα εκεί όλον αυτόν τον τρόπο του σεβασμού και στην ελληνική μας μουσική αλλά και στον ακροατή. Και δε σταμάτησα εκεί αλλά έκανα και θεωρητικά μαθήματα και πιάνο και αρμονία και έτσι «άνοιξε η πόρτα» για να μπω στη μουσική όχι μόνο εμπειρικά αλλά και ακαδημαϊκά, εντός εισαγωγικών φυσικά, γιατί δεν δεν προχώρησα στα θεωρητικά πάρα πολύ, αλλά ήτανε μεγάλος πλούτος για μένα αυτό.
Το συστήνεις αυτό και σε λοιπούς συναδέλφους σε νέα παιδιά ή και συνομήλικους;
Yiota Negka performing live. Source: Supplied/Fb
Nαι, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Ξέρεις Θέμη μου, το τραγούδι είναι σαν τον αθλητισμό. Αν θελήσεις να τρέξεις σε έναν αγώνα και δεν έχεις προπονηθεί δεν ακολουθεί το σώμα. Μπορεί εσύ να το θέλεις, αλλά θα πρέπει να προπονείσαι στο τραγούδι όπως και ο αθλητής για να μπορέσει να βγάλει τον «αγώνα», που είναι μια παράσταση με σωστό ήχο, με όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας τραγουδιστής και να γνωρίζει το φωνητικό το εργαλείο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα και πρέπει, επιβάλλεται, ο τραγουδιστής [να το κάνει αυτό]. Γιατί ξέρεις είναι διαφορετικό πράγμα να είσαι τραγουδιστής από έναν που τραγουδάει καλά. Ο τραγουδιστής είναι ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα, δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που μπορεί και τραγουδάει. Χρειάζεται λοιπόν κι αυτό την κατάρτισή του και τη σπουδή του.
Καθοριστικό ρόλο, τουλάχιστον στη δισκογραφική σου σταδιοδρομία, έχει παίξει ο Παναγιώτης ο Καλαντζόπουλος ως συνθέτης. Έχεις δηλώσει ότι ανάμεσα στα άλλα που σου έχει μάθει είναι η αιτία που γράφονται τα τραγούδια. Θες να το μοιραστείς μαζί μας;
Η αιτία που γράφονται και πρέπει να γράφονται τα τραγούδια είναι ότι αν δεν έβγαιναν από το στήθος του δημιουργού θα έσκαγε. Δηλαδή είναι μια ανάγκη του δημιουργού να εκφραστεί, αυτή είναι η αιτία. Όλα τα «γεγονότα» που έχουν οι ψυχές μας και που θέλουν να μιλήσουν για πράγματα. Για τον ίδιο λόγο λοιπόν τραγουδώ και εγώ γιατί αν δεν τραγουδούσα θα έσκαγα. Τόσο απλά σου το λέω, ήταν μεγάλη μου ανάγκη και μέσα από τον Παναγιώτη συνειδητοποίησα και εγώ ότι και για μένα αυτή η ανάγκη είναι.
Θα μπορούσαμε να πούμε Γιώτα ότι παρότι είχες μια πολύχρονη και έντονη παρουσία στο μουσικό στερέωμα, η δισκογραφία δεν ήρθε αμέσως στη σταδιοδρομία σου; Αυτό ήτανε συνειδητή επιλογή, γιατί έγινε;
Όχι, ήτανε συγκυριακό το ποθούσα πάντα. Ναι, ίσως και να άργησε γιατί υπάρχουν ας πούμε σταδιοδρομίες άλλων συναδέλφων, τραγουδιστών, οι οποίοι ξεκίνησαν στην ουσία με δισκογραφική δουλειά. Εγώ καθυστέρησα να συναντήσω τον Παναγιώτη που ήτανε και ο πρώτος για να έρθουν οι υπόλοιποι δίσκοι. Αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που ήθελα, ήταν λόγω συγκυριών, δεν ήξερα τον τρόπο, δεν… τύχαινε να πω να συναντηθώ με ανθρώπους. Aλλά έχω εμπιστοσύνη στο σύμπαν, στη ζωή στον θεό που ξέρει πάντα πότε να φέρει τί. Και τώρα κοιτώντας πίσω δεν έχω κανένα παράπονο γιατί για να συμβούν έτσι τα πράγματα κάποιος λόγος θα υπήρχε και είμαι ευγνώμων που έχουνε συμβεί.
Πάντως έχεις πολύ καλές συνεργασίες και με τον Καλαντζόπουλο, αλλά και με τον Βαγγέλη Κορακάκη - αγαπημένο μας προσωπικά, αυθεντικός λαϊκός συνθέτης - με τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Οδυσσέα Ιωάννου, αρκετές επιτυχίες με τον Καραμουρατίδη τον Θέμη σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου. Έχεις «πει» ακόμα και Χρήστο Νικολόπουλο, ένα τραγούδι μαζί με τον Βασίλη τον Σκουλά, έχεις πολλά επιτεύγματα στη σταδιοδρομία σου.
Ναι, δόξα τω Θεώ τιμήθηκα και από συναδέλφους και από συνθέτες να μου χαρίσουν [τραγούδια] και να με εμπιστευτούν και γι’ αυτό είμαι πολύ ευγνώμων. Ξέρετε, κάθε συνεργασία και η κάθε συνάντηση με έναν άνθρωπο μόνο κέρδος έχει για μένα, είναι μια ζύμωση καινούρια, είναι πράγματα που μαθαίνω, είναι χαμόγελα, ωραία μάτια, ωραία τραγούδια, ωραίες στιγμές και τις κρατάω όλες τις στιγμές στην καρδιά μου.
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε το podcast.
