آقای تیتمارش (Titmarsh) یک دامدار ساکن کوئینزلند است که خانواده اش از سال ۱۹۰۷، در مزرعه ای به وسعت پنج هزار هکتار در جنوب شرقی ایالت مشغول به کار بوده اند.
، او روزها در مزرعه اش راه می رود و می تواند درباره هر گیاه و حیوان روی آن صحبت کند و داستانی بگوید.
اما یکی از هزاران درخت مزرعه او که یک درخت منگروو خاکستری (grey mangrove) است، توجه آقای تیتمارش را به خود جلب کرد و او فورا دریافت که چیزی درباره آن وجود دارد که خیلی خاص است.
آقای تیتمارش، نخستین بار بیست سال پیش، وقتی که در آن قسمت از مزرعه قدم می زد، این درخت را دید، اما در آن هنگام او بیشتر بر کار دامداری تمرکز داشت، نه مشاهده گیاهان.
اما وقتی او پس از سالها دوباره از کنار درخت گذشت، دریافت که این درخت خیلی پیر است.
او نهایتا تصمیم گرفت با آزمایش کربن، سن درخت را تعیین کند و برای این کار، نمونه ای از قسمت تو خالی داخل درخت تهیه کرد و آن را به آزمایشگاه تعیین سن دانشگاه وایکاتو (Waikato) در نیوزیلند فرستاد. نتیجه این بود که عمر این درخت بیش از هفتصد سال بود.
او این درخت را مگناکارتا (Magna Carta) نامید. این درخت همچنان زنده است و میوه می دهد.
قدیمی ترین منگروو در استرالیا
پروفسور نورمن دوک (Norman Duke)، یک گیاهشناس و بوم شناس است که حدود ده درصد از جمعیت درختان منگروو در سراسر دنیا را در طول مطالعات چهل ساله اش، شناسایی و نام گذاری کرده است.
او گفت: «این درخت، تا آنجایی که می دانیم، قدیمی ترین درخت منگروو در استرالیاست. شاید هم جزء قدیمی ترین ها در دنیا. عکسهایی از افراد مختلف از فیلیپین و دیگر نقاط دنیا از درختان رقیب از نظر سن وجود دارد، اما هیچکدام از آنها، آزمایش کربن را برای تعیین سن این درختان انجام نداده اند و سن واقعی آنها تایید نشده است. وقتی که آقای تیتمارش این کار را کرد، کاری بسیار ویژه انجام داد».
به طور کلی، قطر قسمت پایینی درخت منگروو، نشان دهنده سن آن است و پروفسور دوک گفت که با اندازه گیری ها مشخص شد که این قطر، با نتیجه آزمایش کربن تطابق دارد.
دوام در شرایط سخت
از ۴۶ گونه مختلف منگروو که در حال حاضر در استرالیا وجود دارند، گونه آویسنیا مارینا، گونه ای رایج است که در تمام نوار ساحلی سرزمین اصلی استرالیا می توان آن را یافت.
پروفسور دوک گفت که تا همین چند وقت پیش تصور می شد که این درختان تنها صد یا دویست سال عمر می کنند.
این درختان در جاهایی با شرایط سخت زندگی می کنند که آنها را در معرض سیل، طوفان و تغییرات جزر و مد قرار می دهد. این شرایط بر طول عمر این درختان تاثیر می گذارد.
مگناکارتا در زمان رویش در سطح جزری بود، اما با تغییر مسیر رود مری (Mary River)، در حال حاضر در سطحی بین سطح جزر و مد قرار دارد که برای زنده ماندن یک درخت منگروو کافی است.
منطقه ای که این درخت در آن قرار دارد نیز از گزند گردباد و آتش سوزی در امان بوده است.
درختان منگروو رود مری
درختان منگروو برای اکوسیستم استرالیا حیاتی هستند و قانون آنها را به خاطر نقششان به عنوان پناهگاه حیات وحش آبی مورد حمایت قرار داده است.
این درختان همچنین به عنوان یک سیستم فیلتر برای تثبیت خاک و یک منبع کربن برای آن ایفای نقش می کنند.
منطقه رود مری به عنوان یک منطقه دست نخورده منگرووها طبقه بندی شده است و آقای تیتمارش می خواهد اطمینان حاصل کند که این منطقه همینطور باقی خواهد ماند.
آقای تیتمارش گفت: « ده گونه مختلف منگروو در محل ریختن رودهای مری و سوزان (Mary and Susan River estuary) به دریا وجود دارد. وقتی به سمت شمال بروید، این تنوع بیشتر می شود و اگر به سمت جنوب بروید، تنوع گونه ها کم می شود. برخی از آنها ریشه هایی دارند که از خاک بیرون می آید، برخی از آنها از برگهایشان نمک ترشح می کنند و می توانید نمک خالص را از روی برگهایشان بلیسید. این درختان گونه های بسیار متفاوتی دارند».
آقای تیتمارش در حالی که کنار درخت محبوبش، مگنا کارتا ایستاده بود، افزود: «آن درخت کوچکی که آنجا سبز شده است را می بینید؟ هشتصد سال دیگر، مثل این یکی خواهد شد. این درخت، خاص است، جزیی از تاریخ است».
