بر اثر تغییرات آب و هوایی، نقاشی های ارزشمند یک غار باستانی در مجمع الجزایر اندونزی با سرعت هر چه بیشتری در حال خراب شدن هستند.
به گزارش ، گروهی از دانشمندان استرالیایی و اندونزیایی، به سرپرستی متخصصان دانشگاه گریفیت (Griffith University) با انتشار جزئیات تخریبهای صورت گرفته، هشدار داده اند که برای حفظ این گنجینه ها باید اقدامات گسترده تری انجام شود.
این مقاله به طور ویژه به بررسی آثار هنری سنگی موجود در جزیره سولاوسی (Sulawesi) می پردازد که بعضی از آنها حداقل ۴۴ هزار سال قدمت دارند. همین مسئله، باعث شده تا این آثار جزء قدیمی ترین آثار هنری سنگی کشف شده در دنیا محسوب شوند.
با این حال، آثار هنری باستانی به دلیل شرایط سخت گرمسیری و با افزایش تغییرات آب و هوایی، به طور مداوم در معرض تخریب قرار دارند.
دکتر جیلیان هانتلی(Jillian Huntley) از مرکز تحقیقات اجتماعی و فرهنگی گریفیت (Griffith Centre for Social and Cultural Research)، متخصص حوزه حفاظت از آثار هنری سنگی است. او در گفت که تحقیقات او به طور علمی، ویژگی های آثار هنری سنگی، غارها یا پناهگاههای صخره ای که تا به امروز باقی مانده اند را توصیف می کند.
به گفته دکتر هانتلی، او از میزان هوازدگی نمک در سطح غارهای آهکی رنگ شده در سولاوسی شوکه شده است: "من از دیدن حجم بلورهای نمک مخرب و مواد شیمیایی آنها بر روی سطوح آثار هنری، كه بعضی از آنها بیش از چهل هزار سال قدمت دارند، غافلگیر شدم."
دکتر هانتلی گفت که علاوه بر درجه حرارت بالای هوا و وجود روزهای خشک متوالی، ماندگاری آب باران های موسمی در مزارع برنج و استخرهای پرورش آبزیان، شرایط ایده آلی را برای پوسیدگی سنگها فراهم می کند.
او اضافه کرد: "بررسی های ما نشان می دهد كه نه تنها هالوكلاستی (haloclasty نوعی هوازدگی فیزیکی که در اثر رشد بلورهای نمک ایجاد می شود( از نظر شیمیایی باعث تضعیف سطح غارها می شود، بلکه بلورهای نمک موجود در پشت آثار هنری باستانی هم باعث پوسته پوسته شدن سطوح دیواره ها می شوند در واقع آنها درست در مقابل چشمان ما در حال از بین رفتن هستند."
"به نظر من، تخریب این اثر هنری سنگی شگفت انگیز نشان دهنده بدتر شدن وضعیت گرمایش در سطح جهانی است."
برخلاف آثار هنری سنگی اروپا که اغلب در مناطق نسبتاً محافظت شده و در شرایط آب و هوایی معتدلی قرار دارند که به حفظ و نگهداری آنها کمک می کند، سولاوسی در قلب مناطق استوایی قرار گرفته و جزء پویاترین مناطق جوی کره زمین محسوب می شود.
این همکاری تحقیقاتی با مشارکت متخصصانی از نهادهای برجسته اندونزیایی، مرکز تحقیقات ملی باستان شناسی و بخش میراث فرهنگی ماکاسار (Makassar’s culture heritage department, Balai Pelestarian Cagar Budaya) به انجام رسیده است.
به گفته آی.مید گریا (I. Made Geria) مدیر مرکز تحقیقات ملی باستان شناسی: "آثار هنری سنگی موجود در ماروس پانکپ (Maros-Pangkep)افقهای جدیدی در مورد دوران اندونزی باستان را در مقابل ما گشوده است. حفظ این آثار هنری برای نسل های آینده، مستلزم همکاری و تعهد طولانی مدت نهادهای تحقیقاتی علمی، آژانس های میراث فرهنگی، مقامات دولتی و جوامع محلی است. همچنین این مسئله ما را ملزم می کند تا به مردم اندونزی -و مردم سرتاسر جهان- در مورد نیاز فوری به مطالعه و حفاظت از این شواهد بی بدیل تمدن بشری آموزش بدهیم."
فارغ از تهدیدات مستقیم مربوط به توسعه صنعتی -مانند انفجار اماکن باستانی برای استخراج معادن و سنگ آهک- تحقیقات اخیر نشان می دهد که گرم شدن کره زمین بزرگترین تهدید برای حفظ آثار هنری سنگی باستانی است.
این نشان دهنده نیاز فوری برای تحقیقات بیشتر، نظارت و اقدامات حفاظتی در ماروس پانکپ و همچنین در سرتاسر استرالیا است، یعنی در مناطقی که سایت های میراث فرهنگی در آنجا در معرض تهدیدات مخرب ناشی از تغییرات آب و هوایی قرار دارند.
به ویژه اینکه، ما باید فوراً آثار هنری سنگی باقی مانده را با جزئیات کامل مستند کرده (مثلا از طریق اسکن سه بعدی) و قبل از اینکه این هنر برای همیشه از بین برود، مناطق بیشتری را کشف کنیم.
اگر مسبب تمام این مشکلات خود ما انسانها باشیم، پس می توانیم برای اصلاح این وضعیت هم تلاش کنیم. از همه مهمتر اینکه، ما باید اکنون برای جلوگیری از افزایش دمای کره زمین و کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه ای هم دست به کار شویم. به حداقل رساندن تأثیر تغییرات آب و هوایی، باعث حفظ آثار هنری شگفت انگیز متعلق به اولین ساکنان قاره استرالیا خواهد شد.
