تغییرات آب و هوایی از جهات مختلف استرالیا را تهدید می کند و می تواند جوامع شهری و روستایی را به ویرانی بکشاند. برای جزیره نشینان تنگه تورس، این مساله، بحرانی است که در حال غرق کردن خانه ها، زیرساخت ها و حتی گورستان های آنهاست.
، به علت عدم انجام اقدامات لازم برای کنترل این بحران، گروهی از جزیره نشینان تنگه تورس، شکایتی را علیه دولت فدرال استرالیا به کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد تسلیم کرده اند.
این نخستین بار است که پرونده دولت استرالیا به خاطر عدم انجام اقدامات لازم درباره تغییرات آب و هوایی به سازمان ملل متحد ارجاع داده می شود و همچنین این اولین بار است که مردم یک جزیره در حال غرق شدن شکایتی رسمی را علیه یک دولت مطرح کرده اند.
این گروه از جزیره نشینان استدلال می کنند که دولت استرالیا در انجام اقدامات لازم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی ناموفق بوده است. آنها معتقدند که جناح ائتلافی که در انتخابات بار دیگر پیروز شد، نه تنها استرالیا را از مسیر کاهش آلاینده ها که در سطح جهانی بر آن توافق شده بود خارج کرد، بلکه استرالیا را در مسیر یک فاجعه آب و هوایی قرار داد.
آنها می گویند که دولت با انجام این کار الزامات حقوق بشر را نقض کرده و به حقوق فرهنگی، خانوادگی و حق زندگی آنها تجاوز کرده است.
این شکایت، نشان دهنده بخشی از نبردی سیاسی است که در سال جاری درباره تغییرات آب و هوایی در استرالیا در جریان بوده است.
اگرچه این شکایت همانطور که اشاره شد، نخستین شکایت از این نوع از یک دولت است، اما با در نظر گرفتن اینکه مردم جزایر دیگری هم در معرض خطر قرار دارند، می تواند نشانه ای از رویدادهای بیشتری از این نوع در آینده نیز باشد.
جزیره نشینان تنگه تورس در خط مقدم
بعضی از جزایر تنگه تورس تنها کمتر از یک متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند و تغییرات آب و هوایی پیشاپیش آنها را تحت تاثیر قرار داده است.
مدهای بزرگ تاثیراتی ویرانگر بر جوامع محلی گذاشته است که می توان به آب گرفتگی خانه ها و سایت های فرهنگی در سیل ویرانگر سال ۲۰۱۸ اشاره کرد که دیوار محافظ در برابر سیل را تخریب کرد.
بالا رفتن دمای آب دریا هم بر محیط زیست آبی تاثیر گذاشته و باعث خراب شدن مرجان ها و اسیدی شدن آب اقیانوس شده است و زندگی کروکودیل های آب شور، گونه های مختلف لاکپشتهای دریایی و ... در معرض تهدید قرار داده است.
همان گونه که اسکان توام با خشونت اروپاییان باعث شد که مردمان بومی استرالیا زمین هایشان را از دست بدهند، تغییرات آب و هوایی نیز تهدیدی است که این مردم را بیش از گذشته از خانه ها و سواحلشان دور می کند و مکان هایی با اهمیت بسیار زیاد معنوی و فرهنگی را نابود می کند.
درخواست های دادرسی دیگری با مضمون مشابه در دنیا پیگیری می شود. بومیان در نقاط مختلف دنیا از سازمان ملل متحد می خواهند تا دولتها را به رعایت الزامات حقوق بشر وا دارند و در توسعه معادن و دیگر زیرساختها که عامل اصلی تولید آلاینده ها هستند، این الزامات رعایت شوند.
در استرالیا، صاحبان سنتی زمینهای مناطق وانگَن (Wangan) و جَگالینگو (Jagalingo) دادخواست های متعددی را تسلیم کرده اند که از جمله آنها می توان به پرونده ای اشاره کرد که در آن دولت به شش مورد نقض الزامات بین المللی حقوق بشر در توسعه یک پروژه معدنی متهم شده است.
با توجه به حساس بودن مساله تغییرات آب و هوا در سیاست استرالیا، می توان انتظار دعاوی قضایی بیشتری را هم در این زمینه داشت. اهمیت دادخواست اخیر از سوی جزیره نشینان تنگه تورس در این است که مشخص می کند که آیا استرالیا مساله تغییرات آب و هوایی را به عنوان یک مساله حقوق بشری برخورد خواهد کرد یا نه.
مردمان بومی از نظر اخلاقی هم حق دفاع از حقوقشان را در دوره فعلی که دوره تغییرات آب و هوایی است، دارند. به نظر می رسد که با گذشت زمان، آنها و نسل های بعدیشان این اقدامات برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی را ادامه دهند.
