بسیاری از مهاجران و کارکنان خارجی در استرالیا ممکن است با چالش هایی از قبیل نداشتن امنیت شغلی مناسب و عدم دریافت حقوق کافی مواجه باشند.
حال مهاجران چینی ساکن سیدنی با به راه انداختن کارزاری جدید خواستار افزایش دستمزد و ارتقا امنیت شغلی خود شده اند.
این کارزار بخشی از اقدامات گسترده تر ملی در زمینه مقابله با نابرابری ها و استثمار افراد است.
استفن فنگ (Stephen Fang) یکی از اعضای جامعه چینی سیدنی است که برای حقوق منصفانه و شرایط کاری مناسب همه اعضای این جامعه فعالیت می کند.
همسر وی در شغل قبلی اش دو ماه کار کرده بود بدون این که حتی یک سنت حقوق بگیرد و این در حالی است که قرار بوده هر دو هفته یکبار حقوق وی پرداخت شود.
وی می گوید به همسر وی حقوقی پرداخت نشد تا این که آنها مجبور شدند به کمیسیون کار منصفانه استرالیا شکایت کنند و از این طریق حقوق وی را بگیرند.
وی می گوید: "من در این زمینه تجربه دارم و با مدیر این شرکت صحبت کردم و در نهایت کمیسیون کار منصفانه وارد قضیه شد و آنها پول را پرداخت کردند."
آقای فنگ می گوید استثمار کارکنان بویژه در بین چینی هایی که در بخش ساختمان سازی کار می کنند بسیار رایج است.
وی می گوید: "من برخی شرکت های ساختمان سازی چینی را می شناسم که این طور عمل می کنند، یعنی میزان حقوق صحیح را پرداخت نمی کنند و یا با تاخیر و مبلغی کمتر را پرداخت می کنند، یعنی کسر از حقوق بدون هیچ دلیلی."
آقای فنگ می گوید این مشکل فقط مربوط به جامعه چینی استرالیا نیست.
وی می گوید: "بسیاری از چینی ها و یا افرادی که از کشورهای دیگر آمده اند به دلیل اختلافات زبانی و فرهنگی خیلی برایشان سخت است که حقوق صحیح را بگیرند."
وی می گوید رایج بودن پرداخت دستمزدها به صورت نقدی در بسیاری از رستوران ها و یا کسب و کارهای چینی باعث شده تا کارگران در برابر استثمار آسیب پذیر باشند.
وی می گوید: "مردم چینی نمی توانند از خودشان حمایت کنند، نه مرخصی بیماری دارند، نه تعطیلات. هر اتفاقی ممکن است بیفتد. این غیرقانونی است و در سیستم جدید محدودیت زیادی وجود دارد تا از کسب و کارهای کوچک حمایت شود نه از کارگران."
آقای فنگ یکی از ده ها داوطلبی است که با شورای اتحادیه های صنفی استرالیا همکاری می کند تا سطح آگاهی جامعه چینی سیدنی در مورد بی عدالتی های مربوط به محل های کار را افزایش دهد.
این اقدام بخشی از یک کارزار بزرگتر و ملی با عنوان "قوانین را تغییر دهید" است که هدف آن امنیت شغلی بیشتر، دستمزدهای بالاتر و برابری جنسیتی در تمام محل های کار در استرالیاست.
خانم ویلا لی (Willa Li) یکی دیگر از داوطلبانی است که همراه آقای فنگ و چند نفر دیگر پوسترهای مربوط به این کارزار را به زبان های ماندارین و کانتونی توزیع می کند.
وی می گوید نبود امنیت شغلی مناسب زندگی را برای بسیاری از افراد سخت کرده است.
خانم لی می گوید: "آنها به یک کار امن، مثل یک کار پاره وقت نیاز دارند. بسیاری از مردم کارهای پاره وقت دارند. من داستان های مختلفی شنیده ام برای مثال این که یک کارفرما به یکی از کارکنانش فقط بعد از ۴ ساعت کار گفته بود برو خانه، کار نداریم. برخی افراد دیگر هم بعد از فقط یک هفته کار یا دو روز کار با این مشکل مواجه می شوند. بنابراین داشتن امنیت شغلی بسیار سخت است."
خانم لی می گوید اختلاف در دستمزدهای زنان و مردان در محل های کار نیز یکی از مشکلاتی است که باید به طور فوری حل شود.
وی می گوید: "زنان باید برابر باشند. با برخی از زنان واقعا بد رفتار می شود. یعنی همان کاری که مردان انجام می دهند را انجام می دهند ولی حقوق کمتری می گیرند."
