نکات مهم
- همه ایالت های استرالیا در روزشنبه همه پرسی صدای بومیان در پارلمان را رد کردند.
- با این حال، تاریخ نشان می دهد که همه پرسی های ناموفق به دولت‌هایی که آنها را فرا می خوانند، آسیب انتخاباتی وارد نمی کند.
- رای دهندگان استرالیایی تمایل دارند وضعیت موجود را در همه پرسی ها و انتخابات فدرال انتخاب کنند.
استرالیایی‌ها در آخر هفته گذشته به طور جامع همه پرسی صدای بومیان در پارلمان کشور را رد کردند. ممکن است اکنون پس از شکست این همه پرسی پیش‌بینی‌های وحشتناکی در مورد چشم‌انداز انتخاباتی حزب کارگر بشنوید.
این تئوری می گوید که رای «نه» به طور جدی به جایگاه سیاسی آنتونی آلبانیزی نخست وزیر استرالیا لطمه می زند و به طور بالقوه سکوی پرتابی برای پیتر داتون، رهبر اپوزیسیون، برای تصرف این سمت خواهد داد .
به هر حال، نخستین کلمات در سخنرانی پیروزی آقای آلبانیزی در شب انتخابات سال ۲۰۲۲، تعهد به «بیانیه اولورو از قلب» "به طور کامل" بود.
جاسینتا نامپیجینپا پرایس، سخنگوی امور بومیان استرالیا از جناح اپوزیسیون و از مدافعان برجسته کارزار «نه» به نخست وزیر هشدار داده است که باید مراقب جایگاه آتی سیاسی خود باشد.
او در جریان مبارزات انتخاباتی به باشگاه ملی مطبوعات گفت: «من معتقدم که این رهبری آلبانیزی است که در خط مقدم است.»
اما آیا واقعاً شکست در همه پرسی برای دولتی که آن را برگزار کرده است، مشکل ساز می شود؟
فرانک بونگیورنو، مورخ دانشگاه ملی استرالیا، می گوید که لزوماً اینطور نیست.
او می‌گوید: «شکست در همه پرسی به هیچ وجه آسیب پایداری به دولت ها وارد نمی کند - البته در مورد استرالیا - و قطعاً به استعفای نخست وزیران نیز منجر نمی‌شود».
او افزود: «هیچ سابقه ای وجود ندارد که دولت ها به دلیل شکست یک همه پرسی آسیب دیده باشند.»
در اینجا به دلایل این ادعا می پردازیم.
ما به دنبال کدام همه پرسی هستیم؟
استرالیایی ها اکنون ۳۷ مورد از ۴۵ تغییر پیشنهادی در قانون اساسی را رد کرده اند.
در ۱۳ مورد پیش از نتیجه روز شنبه گذشته، آنها به هر پرسشی در برگه رای همه پرسی - خواه فقط یک یا چند سوال - «نه» گفتند.
این ۱۳ مورد را می توان به دو گروه تقسیم کرد: چهار مورد که در همان روز انتخابات فدرال برگزار شد و ۹ مورد که برگزار نشدند.
بدیهی است که انتخابات فدرال در۱۴ اکتبر برگزار نشد، بنابراین تاریخچه همه پرسی های مستقل ممکن است بهترین راهنمای ما باشد.
نگاهی به ۹ همه پرسی مستقل شکست خورده و آنچه بعداً رخ داد، خبر خوبی را برای آقای آلبانیزی است.
نخستین مورد از این همه پرسی ها در سال ۱۹۱۱ بود، و حزب کارگر در انتخابات فدرال بعدی شکست خورد. اما از آن زمان تا کنون فقط یک بار این اتفاق افتاده است، و آن هم در سال ۱۹۴۹ بوده است.
در شش مورد دیگر، دولت هایی که در همه پرسی مستقل شکست خوردند، در انتخابات بعدی پیروز شدند.
به عنوان مثال، تلاش رابرت منزیس برای ممنوع کردن حزب کمونیست در سال ۱۹۵۱ با شکست مواجه شد، اما این مانع از حرکت او نشد. او سپس ۱۵ سال دیگر زمان دولت را در دست داشت.
همه پرسی جمهوری استرالیا در سال ۱۹۹۹ نیز دور از ذهن بود. جان هوارد، نخست وزیر وقت، این همه پرسی را برگزار کرد اما به شدت علیه این ایده مبارزه کرد. طرف هوارد پیروز شد، همه پرسی شکست خورد و او در انتخابات ۲۰۰۱ پیروز شد.
اما این امر همیشه هم در واقعیت رخ نمی دهد.
این در چهار مورد اتفاق افتاده است - در سال های ۱۹۱۳، ۱۹۱۹، ۱۹۷۴ و ۱۹۸۴ - و در سه مورد از آنها حزب در قدرت عملاً در انتخابات پیروز شد.
یک بار دولت قدرت را از دست داد.
در سال ۱۹۷۵ فرماندار کل دولت ویتلم را قبل از اینکه فرصتی برای بازگشت به پای صندوق های رای پیدا کند، برکنار کرد.
اما حزب کارگر نه تنها در انتخابات ۱۹۸۴ پیروز شد، بلکه برای یک دهه دیگر تحت رهبری باب هاوک و پل کیتینگ در قدرت ماند.
اکنون چه اتفاقی ممکن است برای حزب کارگر بیفتد؟
در حالی که ممکن است تاریخ به آنتونی آلبانیزی اطمینان دهد، پیامدهای سیاسی یک رای «نه» کاملاً روشن نیست.
Anthony Albanese's first words on election night were a commitment to the Uluru Statement. A No vote would see this commitment fail at the first hurdle. Credit: AP
او گفت: "شما تصور می‌کنید که شکست به نوعی درخشش دولت را از بین می‌برد. اما درخشش دولت و در واقع تضعیف موقعیت انتخاباتی آن دو چیز کاملا متفاوت هستند."
Australian National University historian Frank Bongiorno says a No vote could actually damage the Opposition at the next election. Source: AAP / Michael Errey
برای دسترسی به مقالات، ویدئوها و پادکست‌ها به بیش از ۶۰ زبان، یا پخش رایگان آخرین اخبار و تحلیل‌ها، در مرکز صونی همه پرسی در SBS On Demand، از پورتال SBS Voice Referendum دیدن کنید.
