شکاف جنسیتی دستمزد در استرالیا در پایین ترین حد خود در طول دو دهه گذشته یعنی ۱۴ درصد رسیده است.
ولی خبر بد این است که زنان استرالیایی برای این که بتوانند به اندازه درآمد سال گذشته مردان این کشور درآمد داشته باشند، باید 59 روز بیشتر کار کنند.
آمار و ارقام جدید آژانس برابری جنسیتی در محل کار (WGEA) حاکی از این است که "روز دستمزد برابر" امسال در روز ۲۸ آگوست برگزار خواهد شد.
انتخاب این روز در حقیقت نمادی است که نشان دهنده میزان شکاف جنسیتی دستمزد در استرالیاست چرا که از پایان سال مالی گذشته ۵۹ روز فاصله دارد.
آنگلا تومازوس (Angela Tomazos) مدیر سیاست گذاری در شبکه "زنان بازرگان و متخصص استرالیا" به SBS گفت هر روز تغییراتی رخ می دهد ولی سرعت وقوع این تغییرات باید افزایش پیدا کند.
وی می گوید: "با وجود این که این شکاف هر سال کمتر می شود، چیزی که نگران کننده است این است که چند سال طول خواهد کشید تا این شکاف را به طور کامل ببندیم. چیزی که شاهدش هستیم این است که شواهد محکمی وجود دارد که نشان می دهد وقتی اقدامات واضح صورت می گیرد، شاهد کاهش این شکاف هستیم."
آخرین برآوردهای مجمع جهانی اقتصاد (World Economic Forum) حاکی از این است که بیش از ۲۰۰ سال طول خواهد کشید تا شکاف جنسیتی دستمزد در سراسر جهان از بین برود.
وظیفه خانم تومازوس، به عنوان مدیر سیاست گذاری این شبکه، این است که در مورد مسائل مربوط به زنان در محل های کار و نگرانی هایی که در این خصوص وجود دارد به دولت اطلاع رسانی کند و سعی کند دولت را متقاعد کند که برای حل کردن این مشکلات اقدامات لازم را انجام دهد.
وی می گوید باید توجه بیشتری به ضرورت تغییر درک جامعه در مورد نقش های مربوط به مراقبت از کودکان و سالمندان شود.
وی می گوید: "در مورد مرخصی مربوط به نگهداری از نوزاد یک تعصب ناخودآگاه وجود دارد در مورد این که مراقب اصلی و کسی که باید مرخصی بگیرد تا وظیفه مراقبت را انجام دهد، زن خانواده است. باید درک شود که زن، مراقب اصلی نیست و این وظیفه باید به طور برابر تقسیم شود."
لئونورا ریسی (Leonora Risse) یک اقتصاددان است و می گوید وقفه های شغلی یکی از عواملی است که باعث می شود زنان در مقایسه با مردان حقوق کمتری دریافت کنند ولی تنها دلیل نیست.
وی می گوید یک عامل دیگر این است که زنان و مردان معمولا جذب حوزه های شغلی متفاوتی می شوند که دستمزدهای متفاوتی دارند.
خانم ریسی می گوید: "برای مثال تعداد مردان در بخش های ساخت و ساز، معدن داری و حمل و نقل نسبتا بیشتر است. این ها صنایعی هستند که عموما حقوق بیشتری دریافت می کنند، صرف نظر از این که یک فرد زن باشد یا مرد. از سوی دیگر شاهد این هستیم که زنان بیشتر جلب بخش هایی مانند خدمات درمانی، آموزش و مددکاری اجتماعی می شوند که دستمزد پایین تری دارند."
وی می گوید این حقیقت که مردان عموما سمت های بالاتر را عهده دار می شوند حاکی از یک نوع تعصب و کلیشه های اجتماعی جنسیتی و کارهایی است که زنان و مردان می توانند انجام دهند.
امسال، پنجاهمین سالگرد "اصل برابری حقوق" (Equal Pay Case) است که برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ میلادی به اجرا گذاشته شد و اعلام کرد زنان باید برای انجام کار برابر با مردان، حقوق برابر دریافت کنند.
اما خانم ریسی می گوید اگر به واقعیت ها توجه کنید، می بینید هنوز چنین برابری ایجاد نشده است.
وی می گوید: "وقتی با دقت بیشتری جزییات را بررسی می کنید می بینید که معمولا درآمد مردها به دلیل دریافت چیزهایی مانند مزایا و اجزای مالی بسیار زیاد دیگر افزایش پیدا می کند."
این مشکل فقط مربوط به استرالیا نیست.
شبکه بی بی سی انگلیس اخیرا در کانون یک رسوایی خجالت آور قرار گرفته بود چرا که فاش شده بود برخی از گویندگان و مجریان رادیویی و تلویزیونی زن این شبکه حقوقی بسیار کمتر از همکاران کرد خود دریافت می کنند، در حالی که دقیقا کار آنها را انجام می دهند.
همین امر باعث شد تا خانم کاری گریسی (Carrie Gracie) خبرنگار چین این شبکه از سمت خود استعفا دهد چرا که متوجه شد که در مقایسه با خبرنگار واشنگتن این شبکه بیش از ۱۰۰ هزارپوند در سال حقوق کمتری دریافت می کند.
یکی از مجریان بی بی سی که رهبری کارزار برابری دستمزد را بر عهده دارد خانم جین گاروی (Jane Garvey) است که مجری یکی از برنامه های پرطرفدار و قدیمی این شبکه با عنوان "ساعت زن" (Woman’s Hour) است.
وی می گوید پروسه مربوط به شکایت به دلیل عدم دریافت حقوق برابر کار ساده ای نیست.
خانم گاروی می گوید: "برای بسیاری از زنان شکایت به دلیل دریافت نکردن حقوق برابر نیازمند طی یک پروسه زمان بر است و این برای بسیاری از زنان پر استرس است که انجام آن راحت نیست. و صادقانه باید بگویم که این چیزی نیست که بسیاری از زنان فکر می کردند باید آن را انجام دهند."
لیبی لاینز (Libby Lyons) مدیر آژانس برابری جنسیتی در محل کار می گوید تمام استرالیایی ها حق دارند در محیط هایی کار کنند که در آنها تبعیض و نابرابری جنسیتی وجود ندارد.
