استرالیا در روز سه شنبه هفته جاری فضای سیاسی پر تلاطمی را پشت سر گذاشت، به طوری که رهبری مالکوم ترنبل نخست وزیر استرالیا توسط پیتر داتون وزیر کشور به چالش کشیده شد و در یک رای گیری ناگهانی و غیرمنتظره، آقای ترنبل موفق شد دوباره رهبر حزب لیبرال شود.
اما تنها بیست و چهار ساعت پس از این رخداد سیاسی، آقای داتون برای بار دوم رهبری آقای ترنبل را به چالش کشید و روز جمعه، یک جلسه رای گیری درون حزبی برای تعیین رهبر حزب لیبرال بین آقای داتون، آقای اسکات موریسون، خزانه دار و خانم جولی بیشاپ وزیر خارجه برگزار شد و در نهایت آقای موریسون با کسب ۴۵ رای در برابر آقای داتون با ۴۰ رای، ششمین نخست وزیر استرالیا در طول ۱۱ سال گذشته شد.
بسیاری از سیاستمداران و تحلیلگران سیاسی معتقدند آشفتگی رهبری در سال ۲۰۱۸ غیرعادی بوده است.
سه نفر از پنج نخست وزیر اخیر استرالیا مجبور شدند زودتر از دوره قانونی نخست وزیری خود، سمت خود را ترک کنند.
خالی شدن کرسی نخست وزیری در استرالیا به دلیل اختلاف نظرها در طول دهه گذشته به امری رایج تبدیل شده است.
پس از جان هاوارد که از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۷ بمدت ۱۱ سال نخست وزیر استرالیا بود، این کشور ۵ نخست وزیر داشته است.
جان هیوسون (John Hewson) تحلیلگر سیاسی از دانشگاه ملی استرالیا می گوید تغییر رهبری ناشی از بلندپروازی های خودخواهانه است.
وی می گوید: "خود سیاست به یک بازی شخصی تبدیل شده است، خیلی کوتاه مدت، فرصت طلبانه، عوام گرایانه. مردم بیشتر از آنکه روی این متمرکز شوند که چه کمکی به داشتن یک حکومت خوب می توانند بکنند، روی خودشان و این که چه چیزی از سیستم عایدشان می شود متمرکز می شوند."
این نظر آقای هیوسون مبتنی بر تجربه ای است که خود وی در عرصه سیاسی استرالیا داشته است. وی از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ رهبر حزب لیبرال بود و در سال ۱۹۹۳ وقتی که ائتلاف سیاسی در انتخابات فدرال شکست خورد، در راس این حزب بود.
وی در سال ۱۹۹۴ رهبری این حزب را به اکساندر دونر (Alexander Downer) واگذار کرد.
پرفسور هیوسون می گوید شرایط سیاسی اخیر و تغییر نخست وزیر با موارد گذشته متفاوت است چرا که تنش های سیاسی اخیر بیشتر به دلیل انتقام جویی های شخصی است و نه اختلاف نظر سیاسی.
وی می گوید: "این دفعه ماجرا سیاسی نیست. منظورم این است که بحث اختلاف نظر سیاسی جدی مطرح نیست. این به عنوان یک سرپوش استفاده شده است. اما واقعیت این است که تونی ابوت که خودش از گرفتن انتقام از ترنبل که جای او را به عنوان رهبر حزب گرفته بود ناامید شده بود، برای ماه های طولانی سعی کرد تا وی را تضعیف کند و همین امر باعث شد تا وضعیت به جایی برسد که داتون رهبری وی را به چالش بکشد."
به طور سنتی، به چالش کشیدن رهبری در استرالیا فرمول ویژه ای دارد.
وقتی مخالفت زیادی علیه رهبر حزب وجود داشته باشد، رهبر حزب مجبور می شود تشکیل جلسه دهد. سپس تمام اعضای حزب در جلسه شرکت می کنند و تمام سمت ها خالی اعلام می شود.
سپس افرادی که تمایل دارند می توانند برای رهبری و معاونت رهبری حزب نامزد شوند.
هر فردی که بیش از ۵۰ درصد آرا را کسب کند رهبر حزب می شود.
آناستیزیا پالوشی (Annastacia Palaszczuk) نخست وزیر حزب کارگر ایالت کوئینزلند می گوید یک بعد غیرعادی دیگر در مورد چالش رهبری اخیر وجود دارد.
وی می گوید: "ایجاد وقفه در پارلمان مانند سیلی زدن به مردم استرالیاست. من قبلا شاهد چنین چیزی نبوده ام و امیدوارم این آشفتگی در کانبرا پایان یابد و نمایندگان پارلمان فدرال بتوانند کار خود را از سرگیرند."
طبق سیستم سیاسی وست مینستر، رای دهندگان استرالیایی به حزب سیاسی رای می دهند، نه نخست وزیر.
سپس این وظیفه حزب سیاسی است که رهبرش را انتخاب کند. در احزاب ائتلافی، رهبر حزب لیبرال نخست وزیر می شود و رهبر حزب ملی گراها معاون نخست وزیر می شود.
و اما یکی از نگرانی هایی که تغییرات پی در پی نخست وزیر در سال های اخیر همواره ایجاد کرده است مربوط به سیاست های مهاجرتی استرالیا بوده است.
فدراسیون شوراهای جوامع قومی استرالیا (Federation of Ethnic Communities’ Councils of Australia) امروز در پی انتخاب نخست وزیر جدید، ضمن تبریک به وی اعلام کرد انتخاب نخست وزیر جدید نباید به عنوان عاملی برای تغییر سیاست های مهاجرتی استرالیا مورد استفاده قرار گیرد.
مری پاتستوس (Mary Patestos) رییس این فدراسیون امروز اعلام کرد رهبران استرالیا از هر دو حزب در طول دهه های گذشته مصمم به حفظ یک استرالیای چندفرهنگی و منافع اقتصادی حاصل از آن بوده اند.
وی از آقای موریسون درخواست کرد تا همکاری سازنده ای با دولتش در مورد موضوعات مربوط به تنوع فرهنگی و زبانی استرالیا داشته باشد و عزم این کشور برای داشتن گفتگویی محترمانه درباره این موضوعات را تایید کند.
خانم پاتستوس اظهار داشت: " این وظیفه رهبران کشور است تا از گفتگوی عمومی محترمانه در مورد موضوعات مهاجرت و چندفرهنگی اطمینان حاصل کنند و این که استرالیا یک نمونه درخشان به عنوان جامعه ای چند فرهنگی باقی بماند."
