نکات مهم
- دولت نیوزیلند پیشتر ۲۵ سنت در هر لیتر سوخت را برای سه ماه کاهش داده است.
- در ایالات متحده و استرالیا نیز گفتمانی درباره اقدامی مشابه آغاز شده است.
- مالیات بر بنزین استاندارد بدون سرب ۴۳.۳ سنت در هر لیتر است که خود مشمول مالیات کالا و خدمات می شود.
دولت نیوزیلند پیشتر ۲۵ سنت در هر لیتر سوخت را برای سه ماه کاهش داده است. در ایالات متحده و استرالیا نیز گفتمانی درباره اقدامی مشابه آغاز شده است.
قبل از بررسی اینکه آیا باید این عوارض سوخت کاهش یابد، موقتاً لغو شود یا حذف شود، شاید بد نباشد تا ابتدا کمی درباره ماهیت آن صحبت کنیم.
همانطور که در مورد مالیات کالا و خدمات وجود دارد، در هنگام خرید بنزین یا سایر سوخت ها به صراحت مبلغ این عوارض سوخت ذکر نشده است. در واقع مشتریان آن را به قیمت آگهی شده خریداری می کنند.
در حال حاضر، مالیات بر بنزین استاندارد بدون سرب ۴۳.۳ سنت در هر لیتر است که خود مشمول مالیات کالا و خدمات می شود.
این امر مقدار کل را به ۴۷.۶ سنت در هر لیتر می رساند؛ رقمی که در واقع یک سال پیش که قیمت بنزین کمتر بود (و یک سوم قیمت آن را تشکیل می داد) رقم قابل توجهی بود.
این رقم اما اکنون اهمیت کمتری دارد و ۲۲ درصد از قیمت بنزین را تشکیل می دهد.
مالیات غیر مستقیم سوخت توسط دولت کامنولت (مشترک المنافع) اعمال می شود.
طبق قانون و طبق الزامات قانون اساسی، تمام درآمدهای جمع آوری شده توسط دولت کامنولت به «یک صندوق درآمد تلفیقی» واریز می شود. اما از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۹ تمام یا بخشی از عوارض سوخت در کشور صرف هزینه های جاده ها شده است.
از آن زمان به بعد، این عوارض به طور کلی برای هر نوع هزینه ای در دسترس بوده است - اگرچه همچنان این تصور باقی مانده است که از این شکل خام هزینه معمولا برای جاده ها و زیرساخت های مرتبط با بودجه دولت و برای نگهداری از آن زیرساخت ها استفاده می شود.
این مالیات غیر مستقیم به جای پمپ بنزین ها در نقاط توزیع یعنی از پالایشگاه ها و واردکنندگان محلی جمع آوری می شود. این امر در واقع اداره آن را آسان می کند.
اگرچه این نیز گفتنی است که دولت های ایالتی و قلمروها مجموعه دیگری از مالیات ها را برای استفاده از وسایل نقلیه موتوری اعمال می کنند. این مالیات ها شامل مالیات ویژه ثبت خودرو، هزینه سالانه ثبت پلاک خودرو، هزینه های مربوط به گواهینامه رانندگی، و مالیات بر بیمه خودرو است. مجموع مالیات دولتی دریافت شده به ازای استفاده از وسایل نقلیه موتوری در سال ۲۰۲۰-۲۰۱۹ به ۱۱.۳ میلیارد دلار رسید.
این مالیات ها همچنین به درآمد عمومی دولت روانه می شود و هیچ ارتباط خاصی با تصمیمات دولت های ایالتی در مورد زیرساخت ها و نگهداری جاده ها یا ارائه خدماتی مانند پلیس راهنمایی و رانندگی و بیمارستان ها ندارد.
در مجموع، به نظر می رسد که برداشت های دولت کامنولت از محل عوارض سوخت و برداشت ایالت ها از محل مالیات های ویژه وسایل نقلیه موتوری تقریباً برابر با هزینه های آنها در جاده ها و زیر ساخت های مرتبط است و از کل هزینه های تحمیل شده توسط کاربران جاده ها بر دیگران از جمله هزینه های مربوط به صدا، آلودگی و پلیس کمتر است.
در یک دنیای ایده آل، ما برای استفاده از جاده، آلودگی و ازدحام در شهرها در ساعات اوج مصرف به صراحت هزینه پرداخت می کنیم.
اما اکنون به نظر می رسد که عوارض سوخت روشی نامناسب برای دریافت هزینه به ازای استفاده از جاده ها است زیرا اتومبیل های بیشتر و بیشتری (از جمله خودروهای هیبریدی) سوخت کمتری در هر کیلومتر مصرف می کنند و برخی (از جمله وسایل نقلیه تمام برقی) اصلا از سوخت استفاده نمی کنند.
برخی از ایالت ها، از جمله ویکتوریا، از خودروهای الکتریکی به ازای هر کیلومتر طی شده در جاده هزینه دریافت می کنند. این یعنی مالکان موظفند عکس کیلومتر شمار خود را ارائه دهند و این هزینه به عوارض ثبت خودروی آنها افزوده می شود.
در حالت ایده‌آل، و با توجه به ساده سازی و هزینه های عملیاتی، هزینه کاربر باید بر اساس وزن هر محور، وزن کل و مسافت طی شده و شاید بر اساس نوع جاده متفاوت است.
با توجه به هزینه ثابت سرمایه گذاری و نگهداری جاده ها، نسخه اصلاح شده هزینه های جاری مربوط به ثبت سالانه خودرو نیز باید ادامه یابد.
احتراق بنزین و گازوئیل هزینه های آلاینده خارجی ایجاد می کند که توسط کسب و کارها و افراد در استفاده آنها از وسایل نقلیه موتوری در نظر گرفته نمی شود.
هزینه های آلاینده خارجی شامل ذرات با اثرات نامطلوب بر سلامت و مه دود و انتشار دی اکسید کربن است که به تغییرات آب و هوایی کمک می کند.
به عنوان بخشی از قیمت جامع انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با احتراق سوخت های فسیلی، هزینه مربوط به آلاینده ها بسیار کمتر از ۴۳.۳ سنت کنونی به ازای هر لیتر باید باشد.
ازدحام خودروها باعث ایجاد هزینه هایی می شود که با در نظر گرفتن زمان از دست رفته، عدم اطمینان و مصرف سوخت اضافی، تخمین زده می شود ده‌ها میلیارد دلار هزینه در پی داشته باشد. این تنها بخش کوچکی از کل ماجرا است که کاربران جاده ها آن را ایجاد می کنند.
بسیاری بر این باورند که بخش مهمی از بسته اصلاحات باید بر روی هزینه تراکم در ساعات اوج مصرف در امتداد راهکارهای پیشنهادی توسط موسسه گراتان تمرکز داشته باشد.
اگرچه این نیز گفتنی است که این مجموعه ایده آل از تغییرات، به صورتی مستقل از قیمت نفت اعمال خواهد شد.
