آنچه می‌خوانید
- آثار هنری ملل متنوع است و تنها به نقاشی نقطه محدود نمی‌شود.
- هنر محلی بود که در آن داستان‌های فرهنگی، باورهای معنوی و دانش، از نسلی به نسلی به دیگر منتقل می‌شد و این امروز ادامه دارد.
- این آثار به هنرمندان کمک می‌کند تا با کشور خود ارتباط برقرار کنند.
- نمادها به تفسیر هنرمندان از آن بستگی دارد.
آثار هنری ملل اول از قدیمی‌ترین‌ها در جهان و دارای یک تاریخ غنی هستند؛ در بین این‌ها قدیمی‌ترین نقاشی صخره‌ای قدمت ۱۷۵۰۰ ساله دارد.
این آثار هنری به‌عنوان بخشی حیاتی به مردم بومی و جزیره‌نشینان تنگه‌تورس کمک کرده تا دائما داستان‌های فرهنگی، باورهای معنوی و دانش اساسی خود از سرزمین را منتقل کنند.
هنر بومیان غنی است و طیف وسیعی از سبک‌ها و تکنیک‌ها را در بر می‌گیرد که هر کدام عمیقا ریشه در کشور، فرهنگ و جامعه مردمان اول دارد.
ماریا واتسون-ترجت، یک زن کوری و زن «آب شیرین» از مردم وارادوری، بر این باور است که مردم اغلب تصورات نادرستی درباره هنر بومی دارند.
او یک مشاور ملل اول و یک هنرمند خودآموخته است که مشتاق به اشتراک‌گذاری فرهنگ بومی خود است.
Maria Watson-Trudgett is a First Nations consultant, a self-taught artist, and a storyteller Credit: Maria Watson-Trudgett Credit: Courtesy of Richmond Fellowship Queensland, 2019
واتسون-ترجت افزود: «هنر سنتی ما بیشتر در مورد ایجاد علامت شناسایی روی ابزار، حکاکی روی درختان برای علامت‌گذاری مراسم و محل دفن، یا نقاشی بدن برای مراسم بود. این‌ها لزوما هنر نبودند.»
به گفته او نقاشی نقطه ای تنها در دهه ۱۹۷۰ با جنبش هنری صحرای غربی از پاپونیا، یک جامعه کوچک بومی در شمال غربی آلیس اسپرینگز، پدیدار شد. در اینجا هنرمندان بومی شروع به تصویر کشیدن داستان‌های باستانی خود با استفاده از رنگ‌های اکریلیک روی تخته‌ها کردند.
به اشتراک‌گذاری فرهنگ
خانم واتسون-ترجت در سال ۲۰۰۹ نقاشی را به عنوان راهی برای رهایی از استرس ناشی از مطالعات تمام وقت دانشگاه شروع کرد. با این حال، او خیلی زود متوجه شد که هنر ارائه شده چیزی بیش از یک وسیله برای «آرام کردن ذهن» است.
این درباره به اشتراک گذاشتن داستان من با افراد دیگر و زنده نگه داشتن فرهنگ خود است. همچنین به من کمک می‌کند تا با فرهنگ بومی، کشور، مردم قدیمی و دانشی که در حین رشد در خانواده آموختم، ارتباط برقرار کنم.ماریا واتسون-ترجت
آرکریا رز آرمسترانگ، هنرمند Gamilaraay/Bigambul و Yorta Yorta، داستان‌هایی را که پدربزرگ و مادربزرگش به اشتراک گذاشته‌اند را با علاقه به یاد می‌آورد.
مادربزرگ او، یکی از بزرگان گامیلارای، یکی از آخرین نقاشان شن و ماسه در منطقه بود.
او توضیح می‌دهد: «در حالی که روی زمین، روی کشور شنی نشسته بود، داستان‌های خود در شن را تعریف می‌کرد.»
این داستان‌ها که بین نسل‌ها منتقل شده‌اند، شامل ماجراهای خلقت، حیوانات، ستاره‌ها و تجربیات مادربزرگش از بزرگ شدن در کشور است. او می‌گوید که هر داستان آموزه‌های خودش را دارد.
Art has always been part of Arkeria Rose Armstrong’s life. Credit Arkeria Rose Armstrong
خانم آرمسترانگ هنر خود را به عنوان «درهم‌تنیدگی» دو کشور خود توصیف می‌کند.
او از نمادها و تصاویر منتقل شده توسط مادربزرگش الهام می گیرد، در حالی که تکنیک های او تحت تأثیر پدربزرگش که او نیز یک هنرمند است، می باشد.
بازگویی داستان‌ها از طریق آثار هنری خود به خانم آرمسترانگ اجازه می‌دهد تا در مورد روابط مرتبط با داستان تأمل کند و احساسات بسیاری را برانگیزد - احساسی که او با دخترش نیز به اشتراک می‌گذارد.
برای ادامه فرهنگ، باید فرهنگ را به اشتراک بگذارید و باید فرهنگ را تمرین کنید. اشتراک‌گذاری با نسل بعدی ما برای این که مطمئن شویم آنها همیشه پشت میز این مکالمات را انجام می‌دهند.آرکریا رز آرمسترانگ
ارتباط با فرهنگ
داویندر هارت هنرمندی با ریشه‌های خانوادگی در منطقه جنوب غربی کشور نونگار، در وسترن استرالیا است. او قبل از اینکه دوباره با فرهنگ خود در کشور نیما، ارتباط برقرار کند، کودکی خود را در آدلاید سپری کرد.
آقای هارت در سال‌های زندگی با چالش‌های وسیعی روبرو شد و در تلاش برای یافتن شغل و مبارزه با سوء مصرف مواد مخدر، مدرسه را در ۱۶ سالگی ترک کرد.
با این حال، حمایت و راهنمایی عموها و برادرانش به او کمک کرد تا زندگی خود را تغییر دهد و دوباره به فرهنگ خود متصل شود؛ چیزی که اغلب در آثار هنری او منعکس می شود.
او می‌گوید: «من به اندازه کافی خوش شانس بودم که عموها و برادرانم را ملاقات کردم که داستان‌هایی درباره کشور به من یاد دادن؛ در آن داستان‌ها به شما یاد می‌دهند چگونه با نگاهی مثبت رفتار کنید.»
برای آقای هارت، هنر نه تنها راهی برای اتصال به فرهنگ، بلکه نوعی شفا است.
او افزود: «فکر می‌کنم در بیشتر مواقع، روح واقعا آن نقاشی را تسخیر می‌کند و نقاشی به تنهایی این کار را انجام می‌دهد. بسیار درمان‌کننده است.»
Davinder Hart at Saudi Arabia, UN gala dinner, 2023. Credit Davinder Hart
بخشی از روایت اشتراک داده شده باشید
خانم واتسون-ترجت توضیح می‌دهد که هنرمندان ملل اولیه ممکن است نمادهای مختلفی را در آثار خود بگنجانند، که برخی از آنها مختص کشورشان است؛ مثلا رد پای حیوانات.
خطوط روان و استفاده از نمادهای بومی در آثار او بازتاب روشی است که اجدادش هنگام ترسیم آثار و نمادها در زمین با هم ارتباط برقرار می‌کردند.
در حالی که برخی از نمادها ممکن است جهان‌شمول باشند، برخی دیگر ممکن است معانی متفاوتی برای هنرمندان مختلف داشته باشند.
او گفت:«نمادها به تفسیر هنرمندانی بستگی دارد که از آنها استفاده می‌کنند. هرگز تصور نکنید که استفاده از نمادها ممکن است برای هنرمند دیگری معنای مشابهی داشته باشد.»
به گفته خانم آرمسترانگ یک نقطه شروع عالی پرسش درباره داستان‌هایی است که در اثر هنری روایت می‌شود.»
او گفت: «آن شخص بومی کیست؟ آن کشورها چه هستند و چه شکلی هستند؟ هنگامی که شروع به پرسیدن این سؤالات می کنید، شروع به دیدن و احساس آن شخص می‌کنید.»
او افزود: «یکی از راه‌های مورد علاقه من برای به اشتراک گذاشتن آثار هنری، از طریق نمایشگاه ها و حضور در آنجا است.»
آقای هارت نظر مشابهی دارد، او گفت: «فقط واقعا باز باشید، از پرسش نترسید، در آن مکالمه موجود، ما به ساخت یک ارتباط می‌پردازیم.»
